Onlar beni güçlü biliyor. Onlar beni en zor günümde bile ayakta biliyor. Ben aslında gülerek geçirdiğim her günün akşamı evde ağlarken, Onlar benim içimin sızladığını, yüreğimin yandığını bilmiyor...
Ağladığımı kimseye söyleme anne...
Onlar beni kral belliyor, Onlar beni kızdımmı, dünyayı yakacak insan biliyor... Ben aslında onun gözlerine bile bakmaya kıyamazken, Onlar benim bir erkek uğruna üzüleceğimi tahmin bile etmiyor.
Ağladığımı kimseye söyleme anne...
Onlar beni ağlamaz biliyor. Onlar beni...üzüldümmü bulunduğum şehri bulutlar kaplar biliyor.. ben aslında odama kapanıp sitem duygusuyla bir köşeye sinerken, Onlar beni birşeylerin sarsacağını, aklının ucundan bile geçirmiyor.
Ağladığımı kimseye söyleme anne...
Onlar bunu hiç bilmiyor... Onlar için ben en sağlam köprülerden daha sıkı bağlıyımdır hayata. Ben aslında ölümle yaşam arasındaki ince çizgide, bir o yana bir bu yana giderken Onlar hala, hayatın benim için büyük bir hayal kırıklığı olduğunu bilmiyor.....
Anasayfa 
Konu: Ağladığımı kimseye söyleme anne... 
Paz Ocak 27, 2008 5:14 pm
